ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 1.
“Έκτακτη Επικαιρότητα”
Το μεσημέρι της 1ης Ιουνίου του 1974 μια 24χρονη κυρία που ζούσε στο Cleethorpes στο Νότιο Humberside της Αγγλίας έβλεπε μόνη της τηλεόραση καθώς η σήμανση «Έκτακτη Επικαιρότητα» εμφανίστηκε στην οθόνη και μια ανδρική φωνή υπαγόρευε πως μια μεγάλη έκρηξη έγινε στο χημικό εργοστάσιο του Flixborough, που βρισκόταν περίπου 40 χλμ μακριά. Η κυρία δεν γνώριζε κανέναν που να εργάζεται σ’ αυτό το εργοστάσιο και το μέρος καθαυτό δεν τις έλεγε και πολλά. Όταν έφτασαν το ζευγάρι των καλεσμένων της για το μεσημεριανό γεύμα, τους διηγήθηκε το «γεγονός» και το συζήτησαν. Λίγες ώρες αργότερα στις 16:53 του ιδίου απογεύματος μια τεράστια έκρηξη στο εργοστάσιο χημικών αφαίρεσε τη ζωή 28 εργαζομένων. Η έκρηξη προήλθε από ένα ραγισμένο αγωγό και είχε πολλές υλικές ζημιές. Πάνω από 1800 σπίτια, 160 καταστήματα και δεκάδες αυτοκίνητα υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Κανένας από τους τηλεοπτικούς σταθμούς δεν είχε εκπέμψει κανένα σποτ «Έκτακτης Επικαιρότητας» στις 12 το μεσημέρι που το είδε η κυρία. Η παρέα των τριών στην ουσία συνειδητοποίησε τη χρονική ολίσθηση του γεγονός κατά τη διάρκεια του πρωινού γεύματος της επομένης, όταν μ’ ανοιχτή την τηλεόραση, εμπέδωσαν πως το συμβάν έγινε το προηγούμενο απόγευμα κοντά στις πέντε και όχι το μεσημέρι όταν τους ενημέρωσε η οικοδέσποινα. Η βασική μάρτυς υπεβλήθη σε όλα τα διαθέσιμα ψυχομετρικά τεστ της εποχής και πάρθηκε πλήρες οικογενειακό και ιατρικό ιστορικό. Το δε φιλικό ζευγάρι κρίθηκε κι αυτό από τους ερευνητές που το εξέτασαν ως πέρα για πέρα αξιόπιστο.
Πηγή: Hearne, K. M. (1982). An ostensible precognition of the 1974 Flixborough disaster. Journal of the Society for Psychical Research, 51(790), 210–213.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 2.
Τι θα γινόταν αν ο John Lennon είχε πλήρως θυμηθεί τα όνειρα του;
Το πρώτο όνειρο που τον ανησύχησε πιο πολύ ήταν προς το τέλος του 1979 όταν είδε έναν «άγνωστο, γεματούλη, γυαλάκια» να πλησιάζει αυτόν και τη γυναίκα του αφότου είχαν δειπνήσει και πήγαιναν προς το διαμέρισμα τους στο κτίριο Ντακότα της Νέας Υόρκης. Ο Λένον ρώτησε τον τύπο να του αποδείξει πως δεν είναι κάποιος «τρελαμένος» και ο άγνωστος εξαγριώθηκε. Τότε εμφανίσθηκε η αστυνομία και του είπαν πως ο άγνωστος κύριος είναι οπλισμένος με περίστροφο. Ο Λένον είχε ενοχληθεί πολύ που δεν μπορούσε ν’ ανακαλέσει περισσότερες λεπτομέρειες αυτού του ΄έντονου και πολύ ζωντανού ονείρου.
Αργότερα στις αρχές του 1980 ο Λένον ξύπνησε τρομαγμένος από ένα άλλο όνειρο καθώς σ’ αυτό είδε το δικό του κηδειόσημο. Εκεί αναφερόταν πως ήταν κατηγορούμενος για τη δική του ανθρωποκτονία, που έλαβε χώρα κοντά στο κτίριο Ντακότα στο Σέντραλ Πάρκ. Ο Λένον που ήταν και θύμα και θύτης στο όνειρο του ισχυριζόταν πως ήταν αθώος και δεν είχε καμία ανάμειξη με τον φόνο.
Τελικά ο Λένον πυροβολήθηκε έξω από το Ντακότα από τον Τσάπμαν στις 8 Δεκέμβριου του 1980 με τέσσερεις σφαίρες στην πλάτη. Η ενόχληση του Λένον να μην μπορεί ν’ ανακαλέσει περισσότερες από τις λεπτομέρειες του πρώτου ονείρου μας υποδεικνύει πως μάλλον περιείχε στοιχεία ζωτικής σημασίας. Όσον αφορά το δεύτερο όνειρο πολλοί ενδεχομένως να κατέφευγαν σε μία πεπατημένη εξήγηση για μια πιθανή εσωτερική ψυχική σύγκρουση και άλλα τέτοια. Όμως τώρα μπορούμε να ξέρουμε πως ο δεύτερος εαυτός του Τζον Λένον δεν ήταν άλλος από τον ψυχοπαθή θαυμαστή του που ήθελε ο ίδιος να είναι ο Τζον Λένον. Ο δολοφόνος του Λένον ταυτιζόταν με το θύμα του σε τέτοιο βαθμό που είχε παντρευτεί Αμερικάνα Ιαπωνικής καταγωγής, αγόραζε και αυτός έργα τέχνης όπως ο Λένον και το τελευταίο απόγευμα που έφυγε από τη δουλειά του ως σεκιουριτάς (στις 23 Οκτώβρη 1980) υπέγραψε με το όνομα Τζον Λένον αντί για το σύνηθες Chapp. (Moss 2008)
Σαν να μην έφτανε αυτό που μόλις διαβάσατε, ένας εβδομηντάρης πάστορας από μια πολιτεία του νότου των ΗΠΑ ονειρεύτηκε πριν το συμβάν ένα “παράξενο όνειρο” όπου κάποιος που εργάζονταν στην εκκλησία του ονόματι Τζον Τσάπμαν σκότωσε κάποιον άλλον. “Τον είδα να στέκεται με το όπλο ανά χείρας και όταν εμφανίστηκε κάποιος από ένα κτίριο τον σκότωσε… Τ’ όνειρο ήταν τόσο ζωντανό ώστε το σώμα μου έτρεμε ολόκληρο. Πήγα στη δουλειά στις οκτώ το πρωί και όταν τον είδα να έρχεται κανονικά ανακουφίστηκα γιατί ευτυχώς δεν είχε συμβεί τίποτα το κακό.”
Παρόλα αυτά το όνειρο εξακολουθούσε να τον στοιχειώνει, “ήταν το συγκλονιστικότερο όνειρο που έχω δει ποτέ. Μετά από τρεις μέρες άρχισε να ξεφτίζει σιγά-σιγά μέχρι που την τέταρτη μέρα και καθώς έβλεπα τηλεόραση είδα ακριβώς τη σκηνή με το κτίριο σαν ξενοδοχείο που είδα και στο όνειρο μου! Όπου κάποιος μ’ περίστροφο εκτέλεσε έναν ένοικο του κτιρίου. Το θύμα ήταν ο Τζον Λένον και ο θύτης κάποιος Μαρκ Τσάπμαν.”
Ο πάστορας Ρόμπερτ έχοντας μείνει άφωνος αναρωτήθηκε γιατί αυτός ανάμεσα σε τόσα εκατομμύρια κόσμο να δει αυτό το τόσο αποκρουστικό όνειρο; (Barasch 2000)
Πηγές: The Secret History of Dreaming. Robert Moss, 2008.
Healing Dreams: Exploring the Dreams That Can Transform Your Life. Marc Ian Barasch, 2000.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 3.
Η Κλεμμένη Oldsmobile
Από τα αρχεία της Sally Rhine Feather διευθύντριας του «Ινστιτούτου Εξωαισθητηριακής Αντίληψης J.B. Rhine».
«Πριν ένα χρόνο η μητέρα μου πήγε στην εκκλησία για τη λειτουργία. Μετά το πέρας του μυστηρίου και καθώς κατευθύνθηκε προς το πάρκινγκ διαπίστωσε πως το αυτοκίνητο της δεν ήταν στη θέση του. Παρόλες τις προσπάθειες της αστυνομίας δεν βρέθηκε το όχημα και όπως είκασαν οι αστυνομικοί: «το αμάξι έχει ήδη περάσει σε άλλη πολιτεία, έχει βαφτεί μ’ άλλο χρώμα και έχει πουληθεί».
«Το αυτοκίνητο της μητέρας μου ήταν πολύ όμορφο και εξαιρετικό. Είχε όλα τα έξτρα που παρείχε η εταιρία. Είχα ενοχληθεί πραγματικά που είχε χαθεί το αυτοκίνητο. Δύο νύχτες μετά ονειρεύτηκα πως το αμάξι βρισκόταν παρκαρισμένο σ’ ένα πάρκινγκ στο Κλήβελαντ. Εκείνη την εποχή ζούσα σ’ ένα προάστιο του Κλήβελαντ περίπου 15 μίλια μακριά. Αφού ενημέρωσα τον σύζυγο μου και τους γονείς μου για το όνειρο οδήγησα μέχρι το Κλήβελαντ και το βρήκα στο συγκεκριμένο πάρκινγκ. Αν και το Κλήβελαντ είναι τεράστια πόλη με εκατοντάδες δρόμους για κάποιο λόγο ήξερα πως να πάω στο συγκεκριμένο σημείο. Το αυτοκίνητο είχε γράψει στο κοντέρ πάνω από εκατό μίλια και ήταν τρακαρισμένο αλλά εν γένει σε καλή κατάσταση».
Το παράξενο μ΄ αυτό το διαισθητικό όνειρο είναι πως περιείχε και προγνωστικά στοιχεία μιας και όπως τις είπαν και οι περίοικοι το αμάξι αυτό ήρθε στον συγκεκριμένο χώρο πέντε λεπτά πριν παρκάρει η ίδια στο συγκεκριμένο πάρκινγκ. Οι δράστες συνελήφθησαν και το περιστατικό είναι καταγεγραμμένο στο αρχείο του γειτονικού αστυνομικού τμήματος του Κλήβελαντ.
Πηγή: The Gift: ESP the extraordinary experiences of ordinary people. Sally Rhine Feather, 2005.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 4.
Η μοίρα της Κάρμεν…
Και μια ιστορία από τη δική μου τη πρακτική όπως έφτασε στη γνώση μου από μία πελάτισα μου.
Το 1985 η 22χρονη Κάρμεν εργάζονταν σ’ ένα τουριστικό γραφείο της Κέρκυρας. Η εταιρία της παρείχε ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο των Ερμόνων έτσι ώστε να το έχει σαν βάση για τη δουλειά της που ήταν να κλείνει συμφωνίες με τους ξενοδόχους της γύρω περιοχής. Στο ξενοδοχείο αυτό θα πήγαινε να μείνει στις 5 Μαΐου του 1985. Η φίλη και συνάδελφος της Κατερίνα, μου εκμυστηρεύτηκε την απίστευτη αυτή ιστορία ως εξής:
«Η Κάρμεν είχε ένα έντονο προαίσθημα πως θα πεθάνει. Όταν τη ρώτησα γιατί μου απάντησε πως ο φύλακας άγγελος της δεν θα την σώσει τρίτη φορά. Την πρώτη φορά και ενώ περνούσε διάβαση πεζών στη Γερμανία την κτύπησε αυτοκίνητο αλλά σώθηκε γιατί κουβαλούσε ένα μεγάλο σάκο με ρούχα που τα πήγαινε σε δημόσιο πλυντήριο για πλύσιμο. Μετά το χτύπημα προσγειώθηκε πάνω στον σάκο και δεν έπαθε τίποτα. Τη δεύτερη φορά είχε πάει για περίπατο στην Κασσιόπη και καθώς περπατούσε στα βράχια ένας βράχος υποχωρεί και πέφτουν μαζί με τον βράχο περίπου δέκα μέτρα κάτω. Ο βράχος διαλύθηκε αλλά η Κάρμεν αλώβητη, πάλι τίποτα δεν έπαθε. Όμως η διαίσθηση της της έλεγε πως ο θάνατος της ήταν πολύ κοντά. Στις 5/5/1985 ήταν τα γενέθλια του πατέρα της Κάρμεν που είχε έρθει από τη Γερμανία για να τα γιορτάσει μαζί με τη μητέρα της Κάρμεν που ήταν Κερκυραία. Η Κάρμεν μου ζήτησε να πάω μαζί της στα γενέθλια του πατέρα της αλλά εγώ την απέφυγα και ενώ μου δόθηκαν ευκαιρίες μέσα στην εβδομάδα να τη δω, για κάποιο λόγο δεν τις εκμεταλλεύτηκα. Έτσι η Κάρμεν γιόρτασε τα γενέθλια του πατέρα της στην Κασσιόπη και μετά γύρισαν στους Έρμονες για καφέ όπου και οι γονείς της την είδαν ζωντανή για τελευταία φορά. Την ίδια μέρα εγώ νιώθω πολύ άσχημα και δεν έχω διάθεση να πάω πουθενά. Κατά το μεσημεράκι σ’ ένα περίεργο τρανς όπου δεν είχα κλειστά τα μάτια μου αλλά ήμουν σ’ ένα στάδιο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, βλέπω ένα εντυπωσιακό όραμα που είχε ως εξής: Βλέπω μια σκηνή πάνω σ’ ένα δάπεδο από μωσαϊκό και τρία τυλιγμένα σεντόνια όπου μέσα τους ήταν ανθρώπινα κορμιά και ταραγμένη βγαίνω από το δωμάτιο και λέω το όραμα μου στη μητέρα μου. Εκείνη το απέδωσε σε κάποια ταινία θρίλερ ή σε κάτι που διάβασα και το προσπέρασε όπως συνήθως κάνουν όλοι σε τέτοιες περιπτώσεις.
Την άλλη μέρα το μεσημέρι με παίρνει η μητέρα της Κάρμεν και με ρωτάει αν έχω δει την κόρη της γιατί την περιμένουν για φαγητό και δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Γι’ αυτό το λόγο σκόπευαν να πάνε στο ξενοδοχείο για να την ψάξουν. Όταν πήγαν στο δωμάτιο της είδαν πως το κρεββάτι της ήταν άθικτο και δεν είχε καν μπει μέσα. Ως εκ τούτου ο πατέρας της βγαίνει έξω και πάει να την ψάξει εκεί που ήθελε η Κάρμεν να περπατήσει την προηγουμένη, στο όμορφο μονοπάτι που είναι χαραγμένο πιο ψηλά από τη θάλασσα και έχει υπέροχη θέα. Φτάνει μπροστά σε κάτι χαλάσματα ενός μοναστηριού και βλέπει ένα αντίσκηνο και δίπλα σ’ αυτό τα νεκρά πτώματα δύο τουριστριών καθώς και το πουλόβερ της κόρης του αλλά δεν βρήκε την κόρη του πουθενά. Γύρισε ο άνθρωπος πίσω και ειδοποίησε την αστυνομία. Όταν οι αστυνομικοί κατέφτασαν στον τόπο του εγκλήματος έψαχναν για ώρες χωρίς να βρουν την άμοιρη Κάρμεν. Τα ξημερώματα της εβδόμης Μαΐου λίγο πριν τις τέσσερεις το πρωί και ενώ ήμαστε όλοι μαζεμένοι στο σπίτι περιμένοντας νέα από την αστυνομία αποσύρομαι στο δωμάτιο μου για να μείνω λίγο μόνη. Εκεί λοιπόν με το που έκλεισα λίγο τα μάτια μου σ’ αυτό το στάδιο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου βλέπω πως είμαι σε μία μεγάλη έκταση σαν γήπεδο με ξερό χορτάρι και εκεί είδα την Κάρμεν να χορεύει μόνη της και να φοράει το συγκεκριμένο πουλόβερ που της είχε πλέξει η μάνα της. Εκεί της λέω “μα τρελάθηκες κορίτσι μου τι είναι αυτά που κάνεις, σε ψάχνει όλος ο κόσμος, έχεις τρελάνει τους γονείς σου και εσύ χορεύεις;” Και τότε εκείνη απαντάει: “Κατερίνα νομίζω πως ξεχνάς εύκολα. Είμαι πολύ καλά, είμαι πάρα πολύ καλά και θέλω να το πεις και στους γονείς μου”. Μετά σηκώθηκα και πήγα πάλι στο σαλόνι να κάτσω και μετά από 10 λεπτά μπαίνει ένας οικογενειακός φίλος και μας λέει πως το πτώμα της άτυχης Κάρεν βρέθηκε σε ένα βράχο. Όπως παραδέχθηκε και ο δολοφόνος της στην ομολογία του κατά την αναπαράσταση του φόνου, η Κάρμεν έφτασε στον χώρο ακριβώς την ώρα του εγκλήματος, της έπεσε το πουλόβερ και έτρεξε να ξεφύγει από το φονιά ο οποίος όμως την κατεδίωξε και την εκτέλεσε πάνω στον βράχο. Την άλλη μέρα για να μην περάσουν οι γονείς το μαρτύριο της αναγνώρισης πήγα εγώ στο νεκροτομείο και δυστυχώς δεν υπήρχε το πρόσωπο της μιας και το μονόβολο που προορίζεται για αγριογούρουνα μπήκε από την πλάτη και βγήκε από το κεφάλι μ’ αποτέλεσμα να διαλυθεί όλο της το πρόσωπο».
Πηγές:
1. Συνέντευξη με την Κατερίνα μια φίλη της Κάρμεν από την Κέρκυρα.
2. Επιθεώρηση Ελληνικής Αστυνομίας Ιούνιος 1985 Σελίδα 18-19. https://www.policemagazine.gr/sites/default/files/pdf/%CE%95%CE%91_1985-06-0018/index.html#18
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 5.
Ονειρικός Ιστός ή ονειροπαγίδα;
Τον Ιούνιο του 2004 ο ανθρωπολόγος Vishvajit Pandya εξέδωσε μια έρευνα για τους ιθαγενείς κυνηγούς, ψαράδες και τροφοσυλλέκτες που ζουν στα νησιά Andaman στον κόλπο της Βεγγάλης, και βρίσκονται ακόμη στο στάδιο ανάπτυξης της παλαιολιθικής εποχής. Αυτοί οι άνθρωποι «κατασκευάζουν» ένα τεράστιο ονειρικό ιστό με τον οποίο προσπαθούν να υποστηρίξουν τη ζωή τους και την καθημερινότητα τους. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν έχουν ξεκάθαρα διατυπώσει την πρόθεση τους για τις πληροφορίες που επιζητούν από τα όνειρα τους. Από το που θα βρουν ώριμα φρούτα, μέχρι το που θα βρουν κοπάδια ψαριών ή κοπάδια χοιρινών. Το πρωί μοιράζονται τα όνειρα τους και αναλαμβάνουν τη δέουσα δράση.
Στο τέλος της ίδιας χρονιάς όπως όλοι γνωρίζουμε έγινε εκείνος ο φονικός σεισμός στη Σουμάτρα. Το επακόλουθο τσουνάμι έφερε μια τεράστια καταστροφή και όλες οι καλύβες και εγκαταστάσεις τους καταστράφηκαν. Ενώ όλοι περίμεναν πως οι αυτόχθονες θα είχαν όλοι πνιγεί όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Εδώ είναι το ρεπορτάζ του CBS στις 4 Ιανουαρίου του 2005:
«Τα μέλη της αρχαίας φυλής Jarawa «ξεμύτισαν» από τον δασικό βιότοπό τους την Πέμπτη για πρώτη φορά από την 26η Δεκεμβρίου όπου έγιναν ο σεισμός και το επακόλουθο τσουνάμι και έπληξαν τα απομονωμένα νησιά Andaman στον κόλπο της Βεγγάλης. Σε μια σπάνια αλληλεπίδραση με τους ξένους ανακοίνωσαν ότι και οι 250 από τους συνανθρώπους τους είχαν επιβιώσει. Είμαστε όλοι ασφαλείς μετά το σεισμό, βρισκόμαστε στο δάσος του Balughat δήλωσε ο Ashu, ένας Jarawa ασκούμενος στο τόξο σε σπαστά Hindi μέσω ενός διερμηνέα σε μια προστατευόμενη περιοχή στις βόρειες δασικές περιοχές της νήσου Andaman.
«Κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι η αρχαία γνώση της κίνησης του ανέμου, της θάλασσας και των πτηνών μπορεί να έχει σώσει τις αυτόχθονες φυλές από το τσουνάμι». Αντίθετα, όπως αναφέρεται στη συνέχεια του ρεπορτάζ, οι περισσότεροι κάτοικοι στα γειτονικά νησιά Nicobar βρήκαν τραγικό θάνατο…
Αυτό που δεν τόλμησαν να πουν οι δυτικοί ερευνητές είναι πως οι Jarawa, όχι μόνο μελετούν τη φύση και την γνωρίζουν εξαιρετικά καλά, αλλά τ’ ότι γνώριζαν πως έρχεται τσουνάμι από τα όνειρα τους και για αυτό το λόγο διέφυγαν προς τα βουνά σώζοντας έτσι τις ζωές τους από βέβαιο πνιγμό.
Πηγές:
1. Forest Smells and Spider Webs: Ritualized Dream Interpretation Among Andaman Islanders. Vishvajit Pandya. Dreaming: Journal of the Association for the Study of Dreams. Vol 14(2-3) 136-150, June-September 2004.
2. https://www.cbsnews.com/news/ancient-tribe-survives-tsunami/
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Μήπως όλα έχουν ήδη γίνει;
Μήπως η συναινετική πραγματικότητα που αξιωματικά αποδεχόμαστε δεν είναι συμπαγής και αρραγής όσο διατείνονται οι πρεσβευτές της; Πως είναι δυνατόν η κυρία να δει στη τηλεόραση το έκτακτο ανακοινωθέν για την έκρηξη στο Flixborough τουλάχιστον τέσσερις ώρες πριν αυτή συμβεί; Πως είναι δυνατόν μια γυναίκα να δει σε όνειρο στον ύπνο της που θα βρίσκεται η κλεμμένη λιμουζίνα της μάνας της; Με ποιο τρόπο είδε η Κατερίνα στο όραμα της τρία ανθρώπινα κορμιά τυλιγμένα σε σεντόνια έξη ώρες πριν συμβεί το στυγερό φονικό; Γιατί ο Λένον έβλεπε το φονιά του ένα χρόνο πριν το θλιβερό γεγονός; Και αν υποθετικά είχε θυμηθεί τ’ όνειρα του, θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά; Ή μήπως δεν θα μπορούσε να τ’ αποτρέψει και γι αυτό είδε και το όνειρο ο πάστορας; Και ενώ οι Jarawana (σ’ αντίθεση με τους δυτικούς τουρίστες αλλά και τους αλλοτριωμένους ντόπιους) ξέφυγαν του θανάσιμου κινδύνου γιατί ερμήνευσαν σωστά τα σημεία της φύσης και τους ονειρικούς οιωνούς όπως ισχυρίζεται ο Robert Moss, στα πρώτα τέσσερα περιστατικά σίγουρα δεν μπορούμε να αποδώσουμε την εξήγηση τόσο εύκολα και απλοϊκά. Γνωρίζουμε πλέον σήμερα πως η συσκευή της τηλεόρασης ήταν ένα ιδανικό μέσο μέσα από το οποίο επικοινώνησαν ακόμη και νεκροί όπως έδειξε η έρευνα της Πορτογαλέζας πρέσβειρας Anabela Cardoso και του καθηγητή ψυχολογίας David Fontana. Το θέμα είναι πως είναι δυνατόν να ληφθεί ένα έκτακτο ανακοινωθέν τόσες ώρες πριν καν συμβεί το γεγονός; Μήπως εδώ μιλάμε για μια ρωγμή στο χωροχρονικό συνεχές; Για ένα ρήγμα στην τρισδιάστατη «πραγματικότητα» μας;
Και τι γίνεται με την κυρία της λιμουζίνας; Ήταν η έντονη της επιθυμία να ξαναβρεί το αυτοκίνητο της μητέρας της, το έναυσμα για ένα έχει μια ακριβέστατη εμπειρία εξ’ αποστάσεως όρασης (remote viewing); Αλλά ακόμη και αν συνέβη κάτι τέτοιο, πως εξηγείται το γεγονός πως αυτή η εξ’ αποστάσεως όραση δεν περιορίστηκε μόνο στον χώρο όπως γνωρίζουμε απ’ όλες τις σχετικές δημοσιεύσεις (Joseph Mc Moneagle), αλλά επεκτάθηκε και σ’ εξ’ αποστάσεως όραση στο χρόνο. Τα ερωτηματικά εδώ είναι αμείλικτα και χρήζουν απαντήσεων που το πεπερασμένο μοντέλο κατανόησης του κόσμου και τα σημεία αναφοράς μας είναι σαφώς ανεπαρκή.
Απλά πρέπει να παραδεχθούμε πως τα εφόδια των αισθητηρίων μας οργάνων καθώς και οι νοητικές μας ικανότητες είναι περιορισμένες σε σχέση με το φάσμα και την έκταση των φαινομένων που εκδηλώνονται γύρω μας και πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με σύνεση και σεμνότητα. Ελπίζω να μην είστε απ’ αυτούς που λένε πως τα όνειρα μας είναι ανόητα, ούτε απ’ αυτούς που θεωρούν ότι είναι μόνο αλληγορικά. Ελπίζω αν είστε απ’ αυτούς να εντάξετε και την άλλη εκδοχή στη φαρέτρα σας, αυτήν που ισχυρίζεται και ο Αρτεμίδωρος, πως τα όνειρα μπορεί κάποιες φορές να είναι και προγνωστικά και προφητικά…
Αυτά για την ώρα.