Ξενογλωσσία
Ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο που συμβάλλει στην περαιτέρω ενίσχυση της ιδέας πως η συνείδηση μας μπορεί να επιβιώσει του βιολογικού θανάτου αποτελούν τα περιστατικά ξενογλωσσίας που έχουμε στην διάθεση μας. Πρώτα όμως ας εξετάσουμε μία άλλη εκδοχή του φαινομένου που για εμάς δεν έχει την αξία της ξενογλωσσίας, αλλά αφορά στη λεγόμενη γλωσσολαλιά.
Σύμφωνα με τη θρησκευτική ερμηνεία του φαινομένου, ο πιστός που γλωσσολαλεί καταλαμβάνεται από ένα μεταφυσικό πνεύμα και βρίσκεται σε διάλογο με θεϊκές οντότητες ή αποτελεί το μεσολαβητή μιας θεϊκής διακήρυξης. Είναι δηλαδή μια πνευματική κατάσταση κατά την οποία έχουμε εκφορά ακατανόητων φραστικών διατυπώσεων ως τμήμα κάποιας θρησκευτικής πρακτικής, συνήθως στη διάρκεια έντονης θρησκευτικής διέγερσης. Ιδιαίτερη έμφαση στην γλωσσολαλιά δόθηκε από τα μέλη της εκκλησίας που ιδρύθηκε από τον Παύλο στην Κόρινθο. Είναι επίσης καταγεγραμμένο πως μίλησαν σε γλώσσες και εκτίμησαν ιδιαίτερα το χάρισμα αυτό, όπως αναφέρεται στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου. Υπάρχει ακόμα η άποψη πως η γλωσσολαλιά είναι η απευθείας ομιλία προς τον Θεό δια μέσω του Αγίου Πνεύματος και σημείο πως κάποιος είναι εμβαπτισμένος από το Άγιο Πνεύμα. Το πρόβλημα όμως με την γλωσσολαλιά είναι πως οι υποτιθέμενες ομιλούμενες γλώσσες είναι:
α) ακατάληπτες, ανόητες φράσεις που δεν μπορούν να εξακριβωθούν από τους γλωσσολόγους ως υπάρχουσες (ακόμη και ως νεκρές γλώσσες) ή
β) δημιουργήματα του ευφάνταστου υποσυνείδητου των υποκειμένων που τις εκφέρουν. Είναι λοιπόν προφανές πως αυτό το φαινόμενο δεν αφορά στην μελέτη μας.
Το 1905 ο μεγάλος νευροφυσιολόγος (αλλά με έντονο ενδιαφέρον στα παραψυχολογικά φαινόμενα) Σαρλ Ρισέτ καθιέρωσε τον όρο ξενογλωσσία για να ορίσει το φαινόμενο του να μπορεί να μιλήσει κάποιος μία πραγματική γλώσσα που ποτέ του δεν διδάχθηκε. Ίσως εδώ θα ήταν και το καλύτερο σημείο να κάνουμε έναν περαιτέρω διαχωρισμό για να μπορούμε να κατανοήσουμε πιο βαθιά το φαινόμενο. Έτσι λοιπόν υπάρχουν δύο ειδών ξενογλωσσίες: η απαγγελτική και η ανταποκριτική. Απαγγελτική ξενογλωσσία ονομάζουμε την ικανότητα ενός ατόμου να εκφέρει αποσπάσματα της γλώσσας χωρίς να τα κατανοεί. Αντίθετα, κατά την ανταποκριτική ξενογλωσσία ένα άτομο δεν απαγγέλει απλά ένα απόσπασμα αλλά το κατανοεί και επιπλέον μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα που του θέτουν οι παρευρισκόμενοι και ακόμη να συνάψει επί μακρόν καταληπτούς διαλόγους.
Στην κατηγορία της απαγγελτικής ξενογλωσσίας εμπίπτουν και πολλές περιπτώσεις όπου κάποιος είχε κάποτε μιλήσει ή διδαχθεί τα συγκεκριμένα αποσπάσματα, μετά ξέχασε πως το είχε κάνει και μετά την πάροδο αρκετού χρόνου και κατά την διάρκεια μίας υπνωτικής έκστασης, ή μιας διαφοροποιημένης συνειδησιακής κατάστασης άρχισε να απαγγέλει το συγκεκριμένο απόσπασμα. Η λήθη όμως που μεσολάβησε δεν του επέτρεπε να θυμηθεί πως είχε όντως μάθει κάποτε αυτό το απόσπασμα σε ξένη γλώσσα. Αυτό το φαινόμενο λέγεται κρυπτομνησία και άρα δεν αποτελεί στην ουσία γνήσια ξενογλωσσία, αφού όπως είπαμε εξ’ ορισμού η ξενογλωσσία προϋποθέτει την άγνοια της συγκεκριμένης γλώσσας. Όμως υπάρχουν και παραδείγματα απαγγελτικής ξενογλωσσίας που δεν μπορεί κανείς να τα αποδώσει στην κρυπτομνησία.
Προτιμώ να παραθέσω ένα περιστατικό από τα παλιότερα που υπάρχουν και που αναφέρει ο Ντελάν το 1922.
Μία Ιταλική οικογένεια με το επώνυμο Μπατίστα που κατοικούσαν στην Ρώμη έχασαν την κορούλα τους Μπλάνς το 1902. Τρία χρόνια αργότερα και ενώ η κυρία Μπατίστα ήταν έγκυος είδε μία οπτασία της νεκρής κόρης της που της είπε πως επιστρέφει στην οικογένεια. Η Σινιόρα Μπατίστα και ο σύζυγος της μετά την γέννα το 1906 βάφτισαν και την νέα τους κορούλα Μπλάνς. Όταν ζούσε η πρώτη Μπλάνς η οικογένεια είχε μία Ελβετίδα νταντά που μιλούσε μόνον γαλλικά. Η νταντά έμαθε την μικρή να τραγουδά ένα νανούρισμα στα Γαλλικά. Μετά τον θάνατο της μικρής η κοπέλλα έφυγε από το σπίτι και το νανούρισμα είχε πλέον ξεχαστεί. Έτσι όταν μία μέρα ο κύριος και η κυρία Μπατίστα ακούσαν την πεντάχρονη κόρη τους να τραγουδάει το συγκεκριμένο νανούρισμα στα Γαλλικά έμειναν εμβρόντητοι και κατάπληκτοι. Εννέα ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο της πρώτης Μπλάνς αυτό το χαριτωμένο νανούρισμα δεν είχε ακουστεί στους τοίχους του σπιτιού τους και όμως η κορούλα τους το απήγγειλε χωρίς λάθος. Όταν οι γονείς της την ρώτησαν ποιός της το δίδαξε αυτό το τραγουδάκι αυτή απλά απάντησε «κανείς, απλά το ξέρω».
Η πρώτη περίπτωση αναδρομής σε προηγούμενη ζωή με εκδήλωση ξενογλωσσίας.
Η ιστορία που θα ακολουθήσει παρουσιάζει ιδιαίτερη ιδιαίτερη ιστορική αξία, μιας και είναι χαρακτηριστική της άλλης κατηγορίας, δηλαδή της ανταποκριτικής ξενογλωσσίας και είναι η πρώτη καταγεγραμμένη.
Η Φτωχή γυναίκα
Απόσπασαμα από το βιβλίο του Leon Denis : Το Πρόβλημα της Ύπαρξης και το Πεπρωμένο , σελίδα 289.
«Ήξερα προσωπικά τον πρίγκιπα Wiscznicwski που πάντα μου φαινόταν αντάξιος της απόλυτης εμπιστοσύνης μου. Η Κα Noeggerath, συγγραφέας του βιβλίου Επιβίωση, άκουσε τον πρίγκιπα να λέει την ίδια ιστορία στην Madamme de Rochas. Να λοιπόν η ιστορία:
Ο Πρίγκιπας Αδάμ Wisznicwski, 7, rue du Landing στο Παρίσι, ανακοίνωσε το ακόλουθο περιστατικό. Αυτός συγκέντρωσε τους μάρτυρες του περιστατικού, και όσοι από αυτούς εξακολουθούν να είναι εν ζωή συμφώνησαν να αναφέρονται με τα αρχικά τους. Έτσι ο πρίγκηπας Gallitzin, ο μαρκήσιος de B. και ο κόντες R. συνεύρεθηκαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1862 στην περιοχή του Homburg. Ένα βράδυ μετά το φαγητό πολύ αργά, περπατούσαν στο πάρκο του καζίνο, όπου είδαν μια φτωχή γυναίκα να κάθεται σε ένα παγκάκι. Αφού συζήτησαν μαζί της, την κάλεσαν σε δείπνο στο ξενοδοχείο. Αφού απόλαυσε το δείπνο της με ιδιαίτερα μεγάλη όρεξη, ο πρίγκιπας Gallitzin, ο οποίος ήταν μαγνητιστής, είχε την ιδέα να την υπνωτίσει. Μετά από πολλά περάσματα, πέτυχε τον σκοπό του. Αλλά ποια ήταν η έκπληξη των παρευρισκομένων, όταν αυτή μπήκε σε ύπνωση; Η γυναίκα αυτή άρχισε να μιλάει πολύ σωστά στα γαλλικά ενώ όταν ήταν νηφάλια μιλούσε μόνο μια φτωχή γερμανική διάλεκτο και είπε πως είχε ενσαρκωθεί ως φτωχό άτομο για να τιμωρηθεί για ένα εγκλήμα που διέπραξε στην προηγούμενη ζωή της στον δέκατο όγδοο αιώνα. Ζούσε σε ένα κάστρο στη Βρετάνη, δίπλα στη θάλασσα. Έχοντας συνάψει σχέση μ’ έναν εραστή, ήθελε να ξεφορτωθεί τον άντρα της και τον έσπρωξε προς τη θάλασσα από ένα βράχο. Επισήμανε τον τόπο του εγκλήματος με υψηλή ακρίβεια .
Με αυτά τα στοιχεία στα χέρια τους ο πρίγκηπας Gallitzin και ο μαρκήσιος de B. πήγαν αργότερα στη Βρετάνη, στο Côtes – du – Nord, ξεχωριστά και διενήργησαν δύο έρευνες σε διαφορετικό χρόνο, που είχαν το το ίδιο αποτέλεσμα. Μετά από συνέντευξη πολλών ανθρώπων, δεν μπορούσαν να συγκεντρώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Τελικά βρήκαν κάποιους ηλικιωμένους αγρότες, οι οποίοι θυμούνταν πως είχαν ακούσει τους γονείς τους να τους λένε την ιστορία ενός νεαρού και μίας όμορφης οικοδέσποινας, που είχε σκοτώσει τον άντρα της σπρώχνοντας τον από τον γκρεμό στη θάλασσα. Όλα όσα είχε πει η φτωχή γυναίκα κατά την διάρκεια της ύπνωσης στο Homburg διαπιστώθηκε πως ήταν σωστά. Ο πρίγκηπας Gallitzin κατά την επιστροφή του στη Γαλλία, περνώντας από το Homburg, ζήτησε από την αστυνομία πληροφορίες για αυτή τη γυναίκα. Ο αξιωματικός του είπε ότι στερούνταν κάθε μόρφωσης και ότι μιλούσε μόνο μία ιδιαίτερα εκπεσμένη γερμανική διάλεκτο ενώ ζούσε από ελάχιστους πόρους ως εργαζόμενη στον στρατό.
Αν όλα τα παραπάνω αληθεύουν τότε δεν μπορεί να υπάρξει άλλη εξήγηση από την μετενσάρκωση για να εξηγηθεί το συγκεκριμένο φαινόμενο ξενογλωσσίας. Φυσικά, έκτοτε έχουμε και άλλες αναφορές σε φαινόμενα ανταποκριτικής ξενογλωσσίας που έχουν μελετηθεί από κορυφαίους επιστήμονες και με πολύ πιο προηγμένους τρόπους από τους προαναφερθέντες και φυσικά αποτελούν ένα ακόμη λιθαράκι στο τιτάνιο έργο της υπεράσπισης της ύπαρξης της ψυχής και αυτές θα τις συνοψίσω παρακάτω. Αυτό που πρέπει όμως οι περισσότεροι να έχουμε υπ’ όψιν μας είναι πως το φαινόμενο αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο παγκοσμίως και πως τα πραγματικά αξιόπιστα και έγκυρα περιστατικά μετριούνται κυριολεκτικά στα δάχτυλα του ενός χεριού. Απ’ αυτές που υπάρχουν στην διεθνή βιβλιογραφία θα αναφέρω μόνον τρείς περιπτώσεις που όλες μελετήθηκαν από τον καθηγή ψυχιατρικής Ίαν Στήβενσον και θα τις παρουσιάσω με την χρονική σειρά με την οποία μελετήθηκαν.
