Scroll Top

Η περίπτωση του Robert Snow

vlcsnap-2012-07-02-12h23m37s101

vlcsnap-2012-07-02-12h23m37s101Οι αναγνώστες των Φαινομένων ήδη ίσως θυμάστε αρκετές περιπτώσεις μετενσάρκωσης στις οποίες έχουμε αναφερθεί. Όπως ίσως έχετε συγκρατήσει στις τρείς περιπτώσεις είχαμε βίαιο και πρόωρο θάνατο (ο ναύτης και οι δύο πιλότοι) ενώ στην τρίτη περίπτωση είχαμε μία γυναίκα να μοιράζεται απίστευτες λεπτομέρειες από την μαύρη εποχή της Ιεράς Εξέτασης. Κάτι σημαντικό σε όλες τις περιπτώσεις είναι πως κανείς δεν ήταν πλούσιος ή διάσημος ή αναγνωρισμένος. Αντίθετα, όλοι ήταν άσημοι, άγνωστοι και απλά έκαναν την δουλειά τους. Η σημερινή ιστορία ίσως αποτελεί μία ελαφρά εξαίρεση. Έτσι λοιπόν θα εξετάσουμε μία ακόμη περίπτωση μετενσάρκωσης που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αφορά τον βετεράνο αστυνόμο Ρόμπερτ Σνόου που ήταν διοικητής του αστυνομικού τμήματος ανθρωποκτονιών στην Ινδιανάπολη της Ιντιάνα στις ΗΠΑ.

O εξηντάχρονος αστυνόμος πατέρας δύο παιδιών ήταν πραγματιστής, ορθολογιστής, και θεωρούσε την ενασχόληση με το παραφυσικό σαν κάτι που αφορούσε κάποιους αλαφροΐσκιωτους. Θεωρούσε πως τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν αφορά τους πραγματικούς ανθρώπους που παλεύουν για τα προς το ζείν στην καθημερινότητα, μέχρι που μετά την πρόκληση από μία φίλη του ψυχολόγο να δοκιμάσει αναδρομή σε προηγούμενη ζωή, σήκωσε τον γάντι με το σκεπτικό να της δείξει πόσο αναξιόπιστες είναι όλα αυτές οι σαχλαμάρες με τις προηγούμενες ζωές. Όμως τον παραξένεψε πως ενώ είχε δεχθεί την πρόκληση ανέβαλλε συνεχώς την συγκεκριμένη συνεδρία. Η αιτιολογία που προέβαλλε ήταν πως ακριβώς επειδή είχε ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση και αυτοέλεγχο θα ήταν αδύνατο να υπνωτιστεί. Τελικά επισκέφθηκε την Δρ. Γκρίφιθ και διαπίστωσε πως το πρώτο μισάωρο δεν γινόταν τίποτα. Μετά όμως εικόνες, συναισθήματα και σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό του. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν αναδρομές δεν μπορούσε να δώσει ιδιαίτερες λεπτομέρειες, το όνομα του, ή, ακριβείς ημερομηνίες. Τα γεγονότα ξεδιπλώνονταν χωρίς χρονολογική σειρά και δεν ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς τί συνέβαινε. Όπως δήλωσε ο ίδιος σε μία τηλεοπτική συνέντευξη: «Η εμπειρία ήταν τόσο ζωντανή που δεν ήξερα πως να την διαχειριστώ. Η συνεδρία με «στοίχειωσε» σε τέτιο βαθμό που πήρα την απόφαση να ερευνήσω το θέμα μέχρι να αποδείξω πως όλα αυτά είναι δημιουργήματα της φαντασίας μου».

Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να απομαγνητοφωνήσει την συνεδρία και έτσι κατέγραψε 28 γεγονότα και δηλώσεις  που αναφέρονται σ’αυτήν. Μερικά απ΄αυτά είναι:

  • Μάλλον είμαι ζωγράφος
  • Με φωνάζουν Τζάκ
  • Βλέπω τον εαυτό μου να ζωγραφίζει μία γυναίκα με καμπούρα
  • Έχω πάρει διακρίσεις για την δουλειά μου
  • Αισθάνομαι μοναξιά
  • Κρατάω ένα μπαστούνι
  • Η γυναίκα μου και εγώ δεν έχουμε παιδιά
  • Ο γιατρός είπε πως ο θρόμβος την σκότωσε
  • Δεν μ’ αρέσει να ζωγραφίζω πορτραίτα.
  • Μ΄αρέσει να ζωγραφίζω πίνακες γεμάτους φώς και μ΄έντονα χρώματα
  • Το ατελιέ μου είναι γεμάτο απούλητους πίνακες
  • Έχω ανάγκη τα λεφτά
  • Η γυναίκα μου παίζει πιάνο
  • Τέλη δεκάτου ενάτου αιώνα
  • Για κάποιο διάστημα έζησα στο Παρίσι
  • Όταν πέθανα είδα το πνεύμα μου να απομακρύνεται από μία μεγάλη πόλη

Μετά κατέφυγε στην Δημόσια βιβλιοθήκη προκειμένου να βρεί το όνομα του ζωγράφου. Θεωρούσε πως κάτι τέτιο θα ήταν ιδιαίτερα εύκολο αλλά μετά από πολύμηνη έρευνα διαπίστωσε πως ίσως έπρεπε να στραφεί σε εκθέσεις, γκαλερίστες και κριτικούς τέχνης. Μετά επισκέφθηκε ξανά την Δρα. Γκρίφιθ για υπνωτική αναδρομή αλλά δεν κατάφερε να βρεθεί στην συγκεκριμένη ενσάρκωση. Μετέπειτα προσπάθησε με την βοήθεια της αυτο-ύπνωσης να βρεί άλλες λεπτομέρειες που θα τον βοηθούσαν να βρεί τον καλλιτέχνη. Τό μόνο που προέκυψε σαν στοιχείο ήταν η χρονιά 1917 που του προκαλούσε έντονα συναισθήματα και τον έβγαζε από την ύπνωση. Κατόπιν αυτού  εγκατέλειψε τον αγώνα και έβαλε την υπόθεση στ’ αρχείο.

vlcsnap-2012-07-02-12h24m02s237Ένα χρόνο μετά την συνεδρία είχε πάει εκδρομή στην Νέα Ορλεάνη με την γυναίκα του και σαν μπήκε σ’ ένα παλαιοπωλείο, ξάφνου βρέθηκε μπροστά στον πίνακα της γυναίκας με την καμπούρα. Ανατρίχιασε μέχρι το κόκκαλο. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Τί ήταν αυτό που τον οδήγησε σ’αυτόν τον τόσο άσημο πίνακα; Γιατί είχε τόσο ένονη συναισθηματική ταραχή όταν τον αντίκρυζε; Επιτέλους μετά από τόσο καιρό είχε επιτέλους το όνομα του καλλιτέχνη που τόσο έψαχνε ήταν J. Caroll Beckwith, που έζησε από το 1852 έως το 1917 (μήπως αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο έβγαινε από την ύπνωση όταν εμφανίζονταν το 1917;). Η δουλειά του επιτέλους θα γινόταν εύκολη. Η μάλλον έτσι νόμιζε, καθώς σαν ανέτρεξε πάλι στις βιβλιοθήκες διαπίστωσε πως κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν η αναζήτηση του.

Όταν ο Σνόου επέστρεψε στις βιβλιοθήκες με μεγάλη ανακούφιση διαπίστωσε πως το αρχικό γράμμα J. δεν αφορούσε κάποιον Τζάκ αλλά κάποιον Τζέημς. Θεωρούσε πως μ’ αυτόν τον τρόπο θα έβρισκε μία λογική εξήγηση για όλες αυτές τις μνήμες, πως κάπου όλα αυτά τα ήξερε, τα είχε δεί, αλλά δεν θυμόταν που. Αυτή την έννοια στην δουλειά μας τη λέμε κρυπτομνησία. Όμως οι  αναφορές στον καθημερινό τύπο ήταν ελάχιστες ενώ οι πληροφορίες που έβρισκε ήταν λίγες, αλλά επιβεβαίωναν μερικά από τα γεγονότα που έψαχνε. Δηλαδή, η χρονιά θανάτου, το ότι ο Μπέκγουιθ ζούσε στην Νέα Υόρκη, το ότι ήταν καταξιωμένος ζωγράφος πορτραίτων αν και κάτι τέτιο δεν του άρεσε καθόλου αλλά το έκανε καθαρά για λόγους επιβίωσης. Επίσης βρήκε πως ο Μπέκγουιθ θήτευσε στο Παρίσι για ένα διάστημα και πως του άρεσαν οι φωτεινοί πίνακες μ’ έντονα χρώματα. Από μία υποσημείωση διαπίστωσε πως υπάρχει ένα προσωπικό ημερολόγιο το οποίο φυλάσσεται στην Εθνική Ακαδημία Σχεδίου στην Νέα Υόρκη.

Όταν τα μικροφίλμ που περιείχαν το προσωπικό ημερολόγιο του Μπέκγουιθ και την ανέκδοτη αυτοβιογραφία του έφτασαν στα χέρια του Διοικητή Σνόου, διαπίστωvlcsnap-2012-07-02-12h26m51s157σε πως αυτά ανέρχονταν σε δέκα επτά χιλιάδες σελίδες και  έκαναν το έργο του ακόμη πιο δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά δεν το έβαλε κάτω. Μία προς μία επαλήθευσε μετά την επίπονη ανάγνωση τις 27 από τις 28 δηλώσεις γεγονότων στα οποία αναφέρθηκε κατά την διάρκεια της αναδρομής. Από την περιγραφή της γυναίκας με την καμπούρα μέχρι τον θάνατο της μητέρας του από εγκεφαλικό. Από το ότι κυκλοφορούσε με μπαστούνι μέχρι το ότι η γυναίκα του δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Και παρότι ήταν αστυνομικός διευθυντής δεν δίστασε να εκτεθεί δημοσιεύοντας το 1999 ένα βιβλίο με τον τίτλο «Αναζητώντας τον Κάρολ Μπέκγουϊθ: Η Πραγματική Ιστορία Αναζήτησης της Προηγούμενης Ζωής ενός Ντετέκτιβ»(Μην το ψάχνετε στα Ελληνικά δεν θα το βρείτε). Εκεί προλογίζει ώς εξής:

«Πέτυχα κάτι που κανείς ως σήμερα δεν έχει καταφέρει. Αποκάλυψα στοιχεία που αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία την ύπαρξη μίας προηγούμενης ζωής. Τα στοιχεία που έφερα στο φώς μετά από την ολοκλήρωση της έρευνας δύο ετών είναι τόσο συγκλονιστικά που έαν αφορούσε μία δικαστική υπόθεση, δεν θα υπήρχε περιθώριο διαπραγμάτευσης. Ο δικαστής θα κατέληγε σε ετυμηγορία.»

Την συνέχεια όμως θα τη βρείτε στο βιβλίο… Ή…

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΕΔΩ.

Related Posts

Leave a comment

You must be logged in to post a comment.