Scroll Top

Η περίπτωση του William Barnes

Titanic

TitanicΣτις 14 Απριλίου του 1953 γεννήθηκε ο Γουίλιαμ Μπάρνς στο Κλήβελαντ του Οχάϊο, ακριβώς 41 χρόνια μετά την βύθιση του θρυλικού Τιτανικού. Όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών ζωγράφισε ένα μεγάλο πλοίο με τέσσερεις καμινάδες και έλεγε στους δικούς του πως «ήταν δικό του αλλά πέθανε». Απαιτούσε από την μητέρα του να τον αποκαλεί Tommie και μιλούσε διαρκώς για δύο αδελφούς, μία αδελφή, θείους και θείες, κανέναν από τους οποίους δεν γνώριζαν οι γονείς του. Επίσης αμείλικτοι εφιάλτες και εικόνες φρίκης στοίχειωναν τον ύπνο του. Έβλεπε ένα τεράστιο πλοίο να κινείται κατά πάνω του, καυγάδες, φριακιαστικές κραυγές αγωνίας, την αίσθηση του παγερού νερού και ένα τεράστιο κομμάτι ατσαλιού να τον καταπλακώνει. Στην ηλικία των έξη είδε μία ταινία στην τηλεόραση με τον τίτλο Τιτανικός. Τότε συνειδητοποίησε πως οι ζωγραφιές, τα όνειρα και οι αναμνήσεις του αφορούσαν στο συγκεκριμένο πλοίο.  Όμως από τότε επεσήμανε και τα σκηνοθετικά λάθη. Στο γυμνάσιο καθώς χάζευε έξω από το παράθυρο της τάξης του είδε τον πάγο της λίμνης Erie να ρωγματίζει και αυτόματα αισθάνθηκε σαν να βρίσκεται επί του καταστρώματος ενός βυθιζόμενου πλοίου. Παρόλο που σύρθηκε από τον καθηγητή του στον γυμνασιάρχη αυτός συνέχιζε «να ζητά από τους επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους», παραμένοντας στο δικό του μήκος κύματος.  Στα 38 του ο Γουίλιαμ σκεφτόταν πλέον σοβαρά την αυτοκτονία για να λυτρωθεί από τις εφιαλτικές εικόνες που τον στοίχειωναν και που τον είχαν οδηγήσει στην βαριά κατάθλιψη και την απόγνωση, μέχρι που…

Αντιδιαστολή Thomas Andrews (κέντρο) με William Barnes.

Μέχρι που κατέφυγε σ’έναν υπνοθεραπευτή, τον Δρ. Φρανκ Μπαρανόφσκι και τότε όλα τα κομμάτια του πάζλ άρχισαν να μπαίνουν στην θέση τους. Ο Μπαρανόφσκι ειδικεύονταν στην αναδρομική θεραπεία μέσω ύπνωσης και ήταν φημισμένος για την δραστική αντιμετώπιση των φοβιών και των εμμονών. Παρά την μεγάλη του όμως εμπειρία του ο δρ. Μπαρανόφσκι, έμεινε εμβρόντητος όταν ο Γούιλιαμ μπήκε σε ύπνωση. Τότε μία άλλη περσόνα αναδύθηκε στην επιφάνεια που μιλούσε με Ιρλανδο-Σκωτσέζικη προφορά. Το όνομα του ήταν Tommie και το επάγγελμα του ναυπηγός. Ήταν ο κατασκευαστής του τραγικού και πασίγνωστου Τιτανικού. Ο υπνωτιστής βρέθηκε αντιμέτωπος με την προσωπικότητα της τραγικής φιγούρας του ανθρώπου που σχεδίασε και ναυπήγησε το μεγαλύτερο καράβι της εποχής του. Ο Μπαρανόφσκι είχε την συστηματική πρακτική να ηχογραφεί κάθε του συνεδρία σχολαστικά και έτσι κατέγραψε τα λεγόμενα του Γούιλιαμ, που ως Tommie, περιέγραφε σε συνεχείς συνεδρίες τα σημαντικώτερα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη ζωή του Thomas Andrews, με αποκορύφωμα φυσικά τους λόγους και τις αιτίες που οδήγησαν στην βύθιση του αποκαλούμενου «αβύθιστου» όπως τόσο αλαζονικά διαφήμιζαν οι πλοιοκτήτες. Αυτές οι εντυπωσιακές καταγραφές ήταν το πρωτογενές υλικό ενός ακουστικού «βιβλίου» με τον τίτλο «Εγώ έκτισα τον Τιτανικό» που έπειτα συμπληρώθηκε με ένα δεύτερο «Μιά συνέντευξη με τον σχεδιαστή του Τιτανικού».

Ο Γούιλιαμ Μπάρνς εξετάστηκε από τον Αμερικάνο ψυχίατρο Ρόμπερτ Τζάρμον αλλά και τον Ιταλό συνάδελφο του Ρικάρντο Προυνέτι. Και οι δύο αποφάνθηκαν θετικά για την ψυχική υγεία και την πνευματική του ακεραιότητα, ενώ και οι δύο αποδέχονται τα λεγόμενα του ως αληθινά και πως ο Γουίλιαμ δεν μπορεί παρά να είναι η μετενσάρκωση του Τόμας Άντριους. Μετέπειτα, η ψυχολόγος Λίντα Ναίηθανσον, πήρε το πρωτογενές υλικό που αναδύθηκε στις συνεδρίες και το αντιπαρέθεσε με τα ιστορικά και επιστημονικά στοιχεία που είναι διαθέσιμα σε κάθε ερευνητή. Η αντιδιαστολή ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μοιάζει πως ο ταλαίπωρος Γούιλιαμ ενσαρκώθηκε σ’ αυτήν την ζωή προκειμένου να αποκαταστήσει την φήμη του άτυχου σχεδιαστή του Τιτανικού που άφησε την τελευταία του πνοή στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Είναι τραγικό το γεγονός πως ο μεγάλος αυτός ναυπηγός κατηγορήθηκε από την εταιρεία ως ο υπαίτιος του ναυαγίου και σπιλώθηκε το όνομα του, ενώ στην πράξη ήταν η επιμονή του Μπρούς Ίσμαιη, του διευθύνοντα συμβούλου της πλοιοκτήτριας εταιρείας να προβεί σε περικοπές και μειώσεις των δαπανών που αφορούσαν στην ασφάλεια του πλοίου και των επιβατών. Πιο συγκεκριμένα, ο μεγάλος καυγάς έγινε επί του θέματος του διπλού κελύφους του σκάφους και των σωστικών λεμβών. Η τεχνογνωσία ακόμη δεν είχε εξελιχθεί στα σημερινά δεδομένα και οι γάστρες των πλοίων μέχρι τον Τιτανικό φτιάχνονταν με μονό κέλυφος. Δεδομένης δε και της κακής ποιότητας του ατσαλιού που ήταν πλούσιο σε θείο, ήταν πολύ εύκολο σε μία σύγκρουση με ένα αποκολλημένο παγόβουνο η μία ξέρα, το πλεούμενο να θρυματιστεί σαν γυαλί. Το διπλό πέτσωμα θα παρείχε μία έξτρα προστασία. Ο ΄Αντριους είχε διαπιστώσει πως το μονό κήτος δονούνταν σαν καμπάνα και αυτό θα το έκανε ιδιαίτερα ευάλωτο σε μία πρόσκρουση. Όμως το διπλό κήτος πάνω από τα ίσαλα του σκάφους αύξανε κατά πολύ το κόστος κατασκευής ενώ μείωνε την χωρητικότητα σε καμπίνες, άρα σε επιβάτες, άρα σε έσοδα. Η ψυχρή λογική του κέρδους των άπληστων επιχειρηματιών πρυτάνευσε για μία ακόμη φορά στέλνοντας στον υγρό τάφο εκατοντάδες ψυχές.

Ποιός από εσάς γνώριζε πως ο αρχιναυπηγός του Τιτανικού βρήκε ένα βυθισμένο καΐκι στην λίμνη της γεννέτειρας του όταν ήταν μόνον έντεκα χρονών και το έβγαλε στην στεριά για να το αναστηλώσει; Και ποιός από εσάς ξέρει πως ο δωδεκάχρονος πλέον Tommie τα κατάφερε μία χαρά; Ο άνθρωπος πρωτίστως γεννιέται και δεν γίνεται, και καλό είναι να το έχουμε στα υπ΄όψιν αυτό σαν έρθει η ώρα της κουβέντας.

Πώς θα σας φαίνονταν αν κατά την διάρκεια των αναδρομών αναδυόντουσαν «ασήμαντα» για μας γεγονότα, όπως για παράδειγμα η αγωνιώδης προσπάθεια της Τζέννυ, μιας λεχώνας γάτας που αντιλαμβανόμενη τον επερχόμενο κίνδυνο μετέφερε τα μικρά της από κατάστρωμα σε κατάστρωμα, για να τα σώσει σχεδόν δύο εικοσιτετράωρα πριν το μοιραίο κτύπημα; Κάτι που επιβεβαιώθηκε έπειτα από ενδελεχή ιστορική μελέτη. Πόσο ευφάνταστος θα μπορούσε να είναι κάποιος για να φέρει τέτοια στοιχεία στην επιφάνεια; Η συμπεριφορά όμως της γάτας προβλημάτισε τον Άντριους. Γιατί η γάτα να κάνει κάτι τέτοιο; Είχε κάποιο προαίσθημα; Είναι επίσης σημαντικό σ’αυτό το σημείο να τονίσουμε πως ο Αντριους (κατα τα λεγόμενα του Μπάρνς) είχε πολλούς εφιάλτες που σαν να τον προειδοποιούσαν γι΄αυτό που έρχεται.

Φυσικά όχι μόνον τόσο ασήμαντα γεγονότα έλαβαν χώρα σε ένα καράβι στο οποίο παρευρίσκονταν 2200 επιβάτες. Ο Tommie κατά την διάρκεια νυχτερινής επιθεώρησης του σκάφους (ψάχνοντας για έναν άλλον λυγμό που για καιρό άκουγε και δεν μπορούσε να κατανοήσει την φύση του) άκουσε τους  λυγμούς μιας γυναίκας. Όταν την πλησίασε διαπίστωσε πως η γυναίκα που εργαζόταν ως επιστάτης στο πλοίο ήταν κακοποιημένη και είχε βιαστεί από τρείς άντρες. Μόνον λίγες μέρες εν πλώ και ήδη ένα απεχθές έγκλημα είχε διαπραχθεί. Ο Τόμμυ ειδοποίησε τον καπετάνιο και μετά από ένα διακριτικό ανακριτικό έργο οι βιαστές εντοπίστηκαν και αφού συνελήφθησαν  περιορίστηκαν σε μία καμπίνα για να παραδοθούν στην  αστυνομία της Νέας Υόρκης, του τελικού δηλαδή προορισμού του ταξιδιού. Ποιός από τους αναγνώστες αυτού του άρθρου γνώριζε μία τόσο ανατριχιαστική λεπτομέρεια από το συγκεκριμένο ταξίδι;  Στην θρυλική ταινία του Κάμερον, η οποία έπεται των συνεδριών του Μπάρνς κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται, όπως και πολλά άλλα φυσικά…

Επίσης μετά τον απόπλου του σκάφους από το Σάουθαμπτον μία αποθήκη με κάρβουνο πήρε φωτιά με αποτέλεσμα να προκαλεί προβλήματα σε μία μηχανή. Η συγκεκριμένη δήλωση του Μπάρνς επιβεβαιώθηκε όταν οι ερευνητές έψαξαν στα πρακτικά της Βρεττανικής Εισαγγελείας και βρήκαν μία μαρτυρία ενός επιζώντα του πληρώματος ονόματι Πάτρικ Ντίλλον που δήλωσε πως συμμετείχε στην κατάσβεση της συγκεκριμένης φωτιάς.

Ο λυγμός που αναφέραμε πιο πάνω κατα την γνώμη του Άντριους προέρχονταν από μια banshee. Ο όρος αυτός αφορά σε μία Ιρλανδέζικη παράδοση και είναι στην ουσία το κλάμα μιάς νεράϊδας η οποία κλαίει για ένα επερχόμενο κακό (εμείς σε κάτι αντίστοιχο αναφερόμαστε με το στριγγλοπούλι) . Από την εποχή που πρωτοφτιάχνοταν ο Τιτανικός, αυτό το κλάμα δέσποζε στα κουφάρια του πλοίου και καμμιά φορά τρόμαζε τους Ιρλανδούς εργάτες ενώ στοίχειωνε τον Άντριους συνεχώς μέχρι το μοιραίο συμβάν. Όμως το πραγματικό banshee και ο κακός δαίμονας του Άντριους δεν ήταν άλλος  από τον Μπρούς Ίσμαιη. Ο οποίος δεν έχανε την ευκαιρία να τον προσβάλλει και να αμφισβητεί την εμπειρογνωμοσύνη του Άντριους. Μ΄απειλές και εκβιασμούς επέβαλλε την δική του εκδοχή στην κατασκευή του σκάφους θυσιάζοντας το αξιόπλοο του πλοίου και την ασφάλεια των επιβατών.

Όταν ο Μπάρνς μοιραζόταν την εμπειρία του με τους τηλεθεατές του ABC τον είδε ο Dr. Wilcox, μαθηματικός και φυσικός του πανεπιστημίου της Pennsylvania και του Johnson Research Foundation. Ο κύριος Γουίλκοξ θεώρησε πως η ιστορία του Μπάρνς φαινόταν αληθινή, υπήρχε όμως τρόπος να το διαπιστώσει; Βασισμένος στα σχέδια του Τιτανικού, την ποιότητα και χημική σύνθεση του ατσαλιού που ανασύρθηκε και  αναλύθηκε από τον βυθό και τα λεγόμενα του Μπάρνς έφτιαξε ένα εντυπωσιακό μοντέλο και παρήγαγε μία αναπαράσταση των ακουστικών ενεργειών και του συντονιστικού κραδασμού του κήτους στον υπολογιστή του.  Το αποτέλεσμα επιβεβαίωνε τον Μπάρνς και όχι την θεωρία που μέχρι τότε επικρατούσε για τα αίτια της βύθισης του πλοίου.

Μία ακόμη τεχνική επιβεβαίωση ήρθε από τον Paul Matthias, πρόεδρο της Polaris Imaging, μία εταιρία που μελέτησε το ναυάγιο επί τόπου με τεχνικές τύπου σόναρ όταν μπόρεσαν να σκανάρουν την βυθισμένη στην άμμο πλώρη του σκάφους. Ο Μπάρνς από μικρό παιδί ισχυρίζονταν πως το πλήγμα στη πλώρη του σκάφους αποτελούνταν απο μία σειρά πολλών τρυπών μικρού μεγέθους πού κυμαίνονταν σε μέγεθος από ένα δάκτυλο έως μία γροθιά, αντίθετα από την κυρίαρχη άποψη πως υπήρχε ένα μεγάλο ρήγμα. Οι εξελιγμένες όμως τεχνικές αποκάλυψαν πως ο Μπάρνς είχε δίκιο.

Επίσης η Δρ. Ναίηθανσον αντιπαρέθεσε 24 δηλώσεις του Μπάρνς κατά την διάρκεια των τριών συνεδριών του με ιστορικά ντοκουμέντα έγγραφα και δηλώσεις επιζώντων. Όλες επαληθεύτηκαν στο έπακρο. Φυσικά σας παραπέμπω στις ίδιες τις πηγές στο τέλος του άρθρου διότι οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια περίληψης περιττεύει.

Μία δήλωση του δεν έχει ακόμη επαληθευθεί. Δηλαδή το ότι ο Τιτανικός απέπλευσε χωρίς να έχει ούτε ένα ζευγάρι κυάλια στο κατάστρωμα. Κατά τα λεγόμενα του Μπάρνς ο  καπετάνιος Σμίθ εκμυστηρεύθηκε στον Άντριους πως ο Ίσμαιη  δώρισε τα κυάλια του σ’ ένα από τα μέλη της επιτροπής επιθεώρησης του σκάφους χωρίς να τον ρωτήσει. Να ήταν αυτός ο λόγος που άργησαν να δούν το παγόβουνο οι παριστάμενοι στη βάρδια της γέφυρας; Αυτό δεν το ξέρει παρά η ψυχή του καπετάνιου που χάθηκε μαζί με το θρυλικό πλοίο.

Τέλος, ο Μπαρνς φαίνεται πως ενσαρκώθηκε για ν’ αποκαταστήσει την χαμένη τιμή και υπόληψη του μεγάλου ναυπηγού και των περήφανων Ιρλανδών. Θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον να είχαμε εικόνα του που θα μπορούσε να βρίσκεται σήμερα η ψυχή του αδίστακτου, δειλού και επάρατου  Ίσμαιη ο οποίος φυγαδεύτηκε από το πληγμένο πλοίο… Προς θεού μην κοιτάτε γύρω σας γιατί θα τρελλαθείτε. Είναι γεμάτος ο τόπος από τέτοιους, αλλά ευτυχώς όχι μόνον…

1.Thomas Andrews, Voyage into History: Titanic Secrets Revealed thru the eyes of her builder.

2. I build the Titanic: Past- Life Memories of a Master Shipbuilder.

3. A Past-life Interview with Titanic’s designer

Related Posts

Leave a comment

You must be logged in to post a comment.